SISTEM BERAJA DI CHINA DAN JEPUN SATU PERBANDINGAN

1. Sistem pemerintahan yang diamalkan di China dan Jepun ialah sistem maharaja. Maharaja ialah individu yang paling berkuasa dan menduduki hierarki teratas dalam susunan masyarakat.

2. Sistem ini berasaskan campuran system tempatan dengan pengaruh agama Buddha dan Confucius di China dan Shinto di Jepun.

3. Maharaja dibantu oleh pembesar atau hulubalang. Di China system maharaja bermula sejak Dinasti Hsia.

4. Maharaja China dan Jepun memainkan peranan penting dalam kerajaan sehinggalah kedatangan kuasa barat.

Ciri-ciri Sistem pemerintahan Beraja di China

Bermula dengan pemerintahan Raja Huang Ti pada tahun 2697 sm
PEMERINTAHAN BERCORAK DINASTI BERMULA SEMASA RAJA YU
Dinasti Hsia memulakan sistem pemerintahan berdasarkan keturunan
(2205-1755 sm)

1.Maharaja menduduki lapisan tertinggi dalam struktur social. Maharaja tinggal di ibu kota Peking dan memerintah kerajaan melalui kuasa mutlaknya.
2. Sistem maharaja di China sebelum campurtangan barat di pegang oleh Dinasti Manchu. Maharaja dibantu oleh pembesar pusat ,wilayah dan daerah.
3. Kedudukan politik sesorang maharaja adalah melalui konsep “mandat dari syurga”.Konsep ini meletakkan maharaja sebagai wakil syurga atau anak syurga.
4. Maharaja dianggap suci dan kuasa memerintah adalah dari syurga.Tiada siapa yang boleh mendakwa maharaja.
5. Maharaja mesti memerintah dengan aman dan adil. Jika berlaku bencana alam atau sebarang kekacauan didalam negeri,ini menunjukkan kegagalan maharaja mengekalkan mandat dari syurga.Maka maharaja akan digantikan oleh pemerintah baru.

Gelaran Maharaja digunakan oleh Shih Huang Ti (221-220sm) iaitu Dinasti Chin.
Dinasti Chin diganti oleh beberapa dinasti seperti Han,Sui,Tang,Mongol,Ming dan Manchu sehingga 1912
Maharaja mempunyai kedudukan tertinggi dan berkuasa mutlak dalam pemerintahan di peringkat pusat
Maharaja dibantu oleh pembesar di pelbagai peringkat

Struktur pentadbiran

Kuasa autonomi diberikan oleh maharaja kepada pentadbir awam dan di wilayah-wilayah
Setiap wilayah dikuasai oleh seorang pentadbir awam,gabenor tentera dan pengawas

Mandat dari syurga

Kuasa dan kedudukan raja
Maharaja dianggap anak syurga
Diberi mandat untuk memerintah dunia.
Dianggap ditarik balik apabila pemerintahan maharaja menunjukkan tanda-tanda kelemahan seperti peperangan,bencana,perebutan takhta , persengketaan dll

Namun demikian sistem pemerintahan beraja di Jepun berbeza dengan sistem pemerintahan beraja di China.

Ciri-ciri Sistem pemerintahan Beraja di Jepun.

1. Maharaja mengetuai system pemerintahan di Jepun. Maharaja merupakan pemerintah keduniaan dan kerohanian.
2. Pemerintahan Jepun bercorak ketenteraan apabila kuasa sebenar kerajaan dipegang oleh Shogun. Shogun Tokugawa memerintah Jepun dan memegang kuasa pemerintahan atas nama maharaja.

3. Maharaja dianggap sebagai ketua Negara tetapi kedudukan maharaja hanya sebagai maharaja tanpa kuasa pemerintahan.
4. Maharaja tinggal terpisah di Kyoto dan hanya dikelilingi oleh pegawai-pegawai istana atau Kuge. Shogun memegang kuasa sebenar dan memerintah “atas nama maharaja.”5. Pada 1868 Maharaja Meiji menaiki takhta.Ini menandakan kejatuhan Shogun Tokugawa.

Sistem pemerintahan beraja di Jepun

Maharaja merupakan pemerintahan keduniaan dan kerohanian
Maharaja diasingkan,terpencil dan terpisah di Kyoto.
Baginda tinggal bersama-sama dengan kuge atau pegawai-pegawai istana
Maharaja tidak berkuasa hanya boneka kepada golongan bangsawan

Golongan bangsawan berkuasa dan berpengaruh.
Mereka memonopoli jawatan tinggi dalam kerajaan
Golongan hulubalang ( shogun ) menjalankan pemerintahan.
Shogun tinggal di Yedo (Tokyo)mendirikan pusat pemerintahannya sendiri dan menjalankan pemerintahan atas nama maharaja

Shogun merupakan pentadbir daerah yang menduduki tempat kedua selepas maharaja dalam hierarki masyarakat.
Pemerintahan secaara tidak langsung oleh shogun ialah melalui daimyo atau pembesar-pembesar feudal.

Bincangkan perubahan-perubahan yang berlaku terhadap sistem beraja setelah kedatangan British ke Tanah Melayu.

Pengenalan
Sultan atau raja menduduki hierarki tertinggi dalam struktur sosial dalam masyarakat Melayu tradisional. Mempunyai kuasa mutlak. Kedudukannya dianggap suci dan kudus dan sebelum kedatangan agama Islam dianggap sebagai devaraja atau anak tuhan. Dianggap sebagai khalifah Allah di muka bumi dan pemegang amanah.Diperkukuhkan dengan unsure daulat dan beberapa keistimewaan tertentu. Selepas Perjanjian pangkor 1874 kuasa dan peranan sultan mula berubah akibat sistem residen.
Hilang kuasa pentadbiran kecuali perkara yang berkaitan dengan agama dan adat.
Menjadi boneka kerana terpaksa meminta nasihat residen sebelum melaksanakan sesuatu perkara.
Hilang hak memungut cukai – sumber pendapatan terjejas digantikan dengan pencen yang nilainya lebih rendah
Hilang kuasa mutlak iaitu Majlis Sultan digantikan dengan Majlis Negeri. Sultan tidak berkuasa membuat keputusan yang akan ditentukan oleh residen
Hilang kuasa tentera.
Hilang kuasa atau hak menjatuhkan hukuman bunuh kerana British memperkenalkan system kehakiman British.
Perlantikan berdasarkan golongan yang tidak menentang pentadbiran British dan bukan mengikut system yang sedia ada seperti di Perak ( perlantikan Sultan Abdullah )
Kuasa semakin terjejas apabila NNMB ditubuhkan pada 1896. Ketua pentadbir NNMB ialah Residen General
Majlis Mesyuarat Persekutuan (MMP) menjejaskan lagi kedudukan dan kuasa sultan kerana kuasa berpusat di tangan Pesuruhjaya Tinggi. Sultan hanya ahli biasa dan tidak boleh membantah atau membatalkan usul MMP.
Penubuhan Malan Union (MU) 1946 meruntuhkan system beraja. Gabenor menjadi pengerusi majlis Agama islam bagi negeri-negeri Melayu. Hilang hak sebagai ketua agama Islam
Kesimpulan
Kuasa dan kedudukan sultan dipulihkan dalam perlembagaan Persekutuan Tanah melayu 1948 dengan penubuhan Majlis Raja-raja. Dianggotai oleh tujuh raja-raja melayu dan dipengerusikan oleh seorang raja. Perkenan raja-raja diperlukan dalam perkara berkaitan perhubungan, migrasi dan perlantikan pegawai kanan kerajaan.