BINCANGKAN PERANAN DAN KEPENTINGAN MALAYSIA DALAM PERTUBUHAN ASIA TENGGARA (ASA), KOMANWEL DAN PERTUBUHAN BANGSA-BANGSA BERSATU (PBB) SEJAK TAHUN 1957

A. PENGENALAN



- Malaysia mencapai kemerdekaan pada tahun 1957 daripada British.
- Kemerdekaan membolehkan menganggotai mana-mana pertubuhan serantau dan juga antarabangsa.
- Malaysia telah menganggotai Pertubuhan Asia Tenggara (ASA) pada tahun 1961, PBB dan Komanwel pada 17 Sep 1957.
- Malaysia berperanan penting dalam semua aktiviti yang dilaksanakan dan memperoleh banyak manfaat melalui bantuan yg disalurkan utk pembangunan Malaysia.



B. ISI-ISI PENTING
a. Peranan Malaysia

- Peranan Malaysia dalam Komanwel ialah:
i. Membangkitkan isu-isu ekonomi yang bertujuan untuk meningkatkan taraf hidup rakyat
ii. Membantu membangunkan sosioekonomi Negara anggota dan berkerjasama dan tolong-menolong antara satu sama lain dalam bidang pertahanan, perusahaan, pertanian, pendidikan dan perdagangan. Contohnya berkerjsama dengan tentera komanwel membebaskan Negara daripada ancaman komunis.
iii. Malaysia membangkitkan isu kemanusiaan terutama isu hak asasi manusia dan mengecam amalan Dasar Aparteid di Afrika Selatan yang mengamalkan dasar diskriminasi kaum, membezakan penduduk berdasarkan warna kulit. Contohnya orang kulit putih enggan memberi hak politik dan social kepada orang kulit hitam.

- Peranan Malaysia dalam ASA :
i. Merupakan pertubuhan serantau yang pertama di anggotai oleh Malaysia sejak merdeka yang bukan merupakan pertubuhan politik hanya cenderung dalm bidang ekonomi dan sosial supaya fahaman komunis dapat dibendung.
ii. Peranan utama Malaysia adalah memupuk kerjasama dalam bidang ekonomi, kemasyarakatan dan kebudayaan.
iii. Dalam bidang pendidikan Malaysia berperanan meningkatkan pengajian di kalangan anggota melalui pertukaran tenaga pengajar antara universiti . Contohnya pada 1963 tenaga pengajar Universiti Malaya bertukar dengan tenaga pengajar Universiti Filipina.
iv. Dalam bidang kebudayaan serantau, Malaysia telah menyertai rombongan kebudayaan antara tiga buah Negara melalui pertunjukan kebudayaan antara Negara anggota iaitu Filipina, Malaysia dan Thailand.

- Peranan Malaysia dalam PBB :
i. Malaysia terlibat aktif dalam aspek keamanan sejagat. Contohnya pada 1959, Malaysia bersama Negara Ireland telah mengemukakan usul di PBB untuk mengutuk tindakan Republik Rakyat China yang telah menakluk Tibet.
ii. Pada Oktober 1961, pasukan tentera Malaysia telah dihantar untuk menyertai pasukan pendamai PBB ke Congo bagi menamatkan Perang Saudara di Negara tersebut. Malaysia telah membelanjakan wang sebanyak RM30 juta sebulan untuk membantu misi PBB menyelesaikan perang tersebut di Congo.
iii. Malaysia turut memberikan sumbangan besar membebaskan Rhodesia yang dikenali sebagai Zimbabwe di Afrika daripada belenggu penjajahan British



b. Kepentingan Malaysia
- Dalam Komanwel:
i. Pada peringkat awal kemerdekaan, Malaysia masih bergantung kepada Britain dari aspek pertahanan melalui perjanjian pertahanan dikenali sebagai Perjanjian Pertahanan Anglo – Malaya ( AMDA ) yang ditandatangani pada Oktober 1957.
ii. Malaysia telah mendapat kepentingan semasa menghadapi Konfrontasi di mana Malaysia telah mendapat bantuan ketenteraan untuk mengawasi kawasan periairan Sabah dan Sarawak daripada pencerobohan Indonesia.
iii. Semasa darurat, Malaysia mendapat bantuan ketenteraan dari Negara komanwel seperti Fiji dan Nepal untuk menentang pengganas komunis.
iv. Pada tahun 1950, Malaysia mendapat banyak bantuan daripada Rancangan Colombo seperti biasiswa kepada pelajar-pelajar untuk melanjutkan pelajaran dalam bidang teknologi. Contoh sebanyak 1500 biasiswa dihulurkan oleh Australia kepada pelajar Malaysia untuk melanjutkan pelajaran.

- Dalam ASA :
i. Bidang pendidikan – Malaysia mendapat kepentingan tenaga mahir melalui program pertukaran tenaga pengajar dengan Universiti Filipina.
ii. Bidang ekonomi – Malaysia telah mendapat kepentingan dari segi pertukaran maklumat, teknik dan kepakaran dalam bidang ekonomi dan keuntungan dalam sektor pelancongan.
iii. Bidang kebudayaan - kepentingan yang diperoleh melalui penyertaan rombongan kebudayaan yang dianjurkan antara Negara anggota iaitu Malaysia, Filipina dan Thailand.


- Dalam PBB :
i. Malaysia telah mendapat bantuan daripada Bank Dunia untuk menjayakan Rancangan Felda, aktiviti pembangunan sosial dan membangunkan prasarana pendidikan dan penyelidikan. Bank Dunia telah memberi bantuan pakar ekonomi bagi membantu masalah ekonomi di Malaysia.
ii. Semasa proses pembentukan Gagasan Malaysia, kepentingan yang diperoleh ialah apabila PBB telah membentuk satu suruhanjaya yang diketuai oleh Lawrence Michaelmore yang bertujuan untuk meninjau kembali pandangan penduduk Sabah dan Sarawak mengenai penyertaan ke dalam Gagasan Malaysia setelah mendapat bantahan dari Negara Indonesia dan Filipina walaupun hasil kajian lewat kerana timbul beberapa kerumitan dalam menjalankan tinjauan tersebut.
iii. Melalui penyertaan dalam PBB , Malaysia telah mendapat pengiktirafan sebagai sebuah Negara berdaulat daripada semua negara di dunia.
iv. Sebagai Negara ahli PBB, Malaysia turut memdapat kepentingan melalui Majlis Ekonomi dan Sosial PBB seperti UNESCO, WHO, FAO, dan ILO. Contohnya WHO telah memberi bantuan dalam bidang kesihatan dengan menghantar pakar-pakar perubatan serta pelbagai bantuan untuk meningkatkan taraf kesihatan rakyat Malaysia. Buktinya WHO telah menunjukkan kejayaan menghapuskan penyakit malaria dan taun di Malaysia.

C. KESIMPULAN

- Malaysia telah menganggotai pertubuhan-pertubuhan serantau dan antarabangsa telah berjaya memainkan peranannya secara berkesan dan sistematik.
- Sememangnya Malaysia telah berjaya melaksanakan tanggungjawabnya sebagai anggota pertubuhan serantau dan antarabangsa secara berkesan.
- Malaysia turut mendapat kepentingan untuk membangunkan ekonomi, dan menstabilkan pertahanan Negara dengan bantuan pertubuhan dunia dan serantau yang Malaysia sertai.
- Sistem pendidikan turut berkembang dengan kehadiran tenaga pengajar dari Negara-negara yang lebih maju.

HURAIKAN FAKTOR-FAKTOR YANG MEMPENGARUHI PENGGUBALAN DASAR LUAR NEGARA KITA SEBAIK SAHAJA MENCAPAI KEMERDEKAAN PADA 1957

Pendahuluan
- Tujuan utama dasar luar adalah untuk menjalin hubungan baik dengan Negara-negara luar bagi mempertahankan kemerdekaan, membentuk keamanan dan kemakmuran dalam Negara.
- Dalam tempoh 1957-1970, banyak dipengaruhi oleh corak kepimpinan Tunku Abdul Rahman yang pro-Barat, pro-Komanwel dan Anti-Komunis.
- Umumnya dibahagikan kepada dua iaitu pro-Barat (1957-1963) dan peralihan dasar (1964-1970)

Isi
1.0 Persekitaran geografi/geostrategik
- Kedudukan Tanah Melayu di tengah-tengah laluan yang menghubungkan Lautan Hindi dan Lautan Pasifik merupakan laluan perdagangan utama bagi rantau Asia Tenggara.
- Keutamaan diberi kepada dasar yang menentukan Asia Tenggara sebagai satu kawasan aman, bebas dab berkecuali.

2.0 Sistem Ekonomi
- Semasa kemerdekaan, Tanah Melayu mewarisi satu sistem ekonomi yang menjadikan getah minyak, kelapa sawit dan bijih timah sebagai sumber eksport yang utama.
- Kebergantungan kepada Barat menyebabkan Tanah Melayu memerlukan bantuan terutama Britain dan Amerika Syarikat untuk memasarkan getah dan bijih timah.

3.0 Faktor Sejarah
- Sejak dulu Tanah Melayu telah mempunyai hubungan diplomatik dengan Negara-negara Islam.
- Tambahan pula majoriti rakyat adalah orang Melayu yang beragama Islam.
- Malaysia telah menjalinkan hubungan rapat dengan Negara serumpun seperti Indonesia, Brunei dan Singapura.
- Malaysia turut menjalin hubungan dengan Negara-negara Islam (OIC) kerana dipengaruhi oleh sejarah perkembangan Islam.

4.0 Sistem Politik
- Sebagai Negara yang mengamalkan sistem demokrasi berparlimen Malaysia amat mementingkan demokrasi, kebebasan dan kemakmuran rakyat.
- Prinsip-prinsip kekebasan manusia dan keamanan serta menentang sebarang bentuk penjajahan dan penindasan.



5.0 Kepimpinan
- Kerajaan Perikatan di bawah pimpinan Tunku Abdul Rahman menjalinkan hubungan dengan Amerika Syarikat yang mengamalkan dasar anti-komunis untuk mendapat bantuan menentang komunis.
- Hubungan dengan Britain tetap diteruskan meskipun selepas kemerdekaan dan perjanjian pertahanan dengan Britain ditandatangani pada Oktober 1957.
- Tunku bersikap pro-barat dan hanya mengadakan hubungan dengan Negara-negara bukan komunis seperti Britain, Amerika Syarikat, Indonesia, Australia, Thailand, India dan Filipina.

6.0 Keselamatan
- Dasar luar yang dapat mengekalkan hubungan baik dengan semua Negara diperlukan.
- Malaysia perlu mengelakkan sebarang ancaman dari Negara-negara luar sebagai contoh ancaman dadah dan kekacauan politik serantau.

7.0 Demografik/Penduduk
- Dasar luar yang mementingkan dua prinsip utama iaitu perpaduan di antara manusia serta penghormatan hak asasi manusia diperlukan kerana Malaysia mempunyai penduduk yang berbilang kaum.
- Sebarang bentuk penindasan dan diskriminasi yang jauh menyimpang dari hak asasi ditentang sebagai contoh Dasar Apartheid yang diamalkan di Afrika Selatan.

8.0 Institusi Antarabangsa
- Malaysia mementingkan kerjasama dan perpaduan antarabangsa sentiasa menyokong Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (PBB) bagi menegakkan keamanan dan kemakmuran seluruh dunia.
- Malaysia telah menyertai beberapa agensi PBB seperti UNESCO, UNCTAD, WHO, ASEAN, Komanwel dan OIC.

Kesimpulan
- Dasar luar yang diamalkan adalah mengikut senario dan perkembangan politik Negara yang baru merdeka daripada jajahan British sehingga pernah menjadi tuan rumah persidangan serantau dan antarabangsa..
- Secara keseluruhannya dasar luar Malaysia telah menempuh pelbagai peringkat perkembangan yang didorong oleh perubahan daripada segi persekitaran, social, ekonomi, politik dan keselamatan semasa

Faktor-faktor imperialisme Barat di negara-negara Asia Tenggara

Abad ke – 19 merupakan zaman imperialisme Barat.Revolusi Perindustrian yang bermula di Britain telah memengaruhi kuasa-kuasa Barat mencari tanah jajahan di Asia Tenggara bagi mendapatkan bahan mentah dan pasaran.Penciptaan mesin memproses tebu telah membawa kepada perkembangan pesat industri perladangan tebu. Ini telah secara tidak langsung membawa kepada campur tangan Sepanyol di Filipina untuk mendapatkan tebu.

Dari segi politik, Masyarakat Barat sering beranggapan mereka mempunyai martabat yang lebih tinggi dan baik berbanding dengan bangsa lain.Keunggulan martabat ini dibuktikan dengan jumlah tanah jajahan yang dimiliki oleh mereka.
Semakin banyak tanah-tanah jajahan, semakin tinggi martabat mereka di kalangan kuasa-kuasa lain.Keadaan ini telah menyebabkan Barat ingin membentuk empayar yang besar dan muncul sebagai kuasa dunia

Kebimbangan kuasa-kuasa Barat terhadap musuh mereka dalam persaingan untuk mendapatkan tanah jajahan antara kuasa-kuasa Barat besar seperti Britain, Sepanyol, Belanda, Jerman, Perancis dan Amerika Syarikat.Dasar British yang bercampur tangan di Tanah Melayu dengan alasan bimbang kuasa-kuasa asing lain terlebih dahulu menguasai Tanah melayu tersebut Kebimbangan kuasa Perancis di Myanmar telah juga mendorong British menjalankan dasar imperialisme secara agresif ke atas Myanmar

Dari segi kebudayaan dan Peradaban, Kuasa-kuasa Barat menganggap kebudayaan dan peradaban orang Barat lebih tinggi berbanding bangsa-bangsa lain.Inilah yang disebut oleh orang British sebagai “white man’s burden”.Selain itu, campur tangan Barat juga bertujuan menyebarkan agama Kristian di kalangan penduduk pribumi di Asia Tenggara



Peta minda menunjukkan faktor perkembangan nasionalisme di Asia Tenggara

Dari segi perkembangan Sistem pengangkutan dan perhubungan , Perkembangan sistem pengankutan dan perhubungan menambahkan lagi Minat kuasa-kuasa Barat terhadap dasar imperialisme di Asia Tenggara.Perkembangan sistem perhubungan laut seperti terciptanya kapal berkuasa wap – perjalanan laut menjadi lebih cepat, selamat, dapat membawa muatan lebih dan kos pengangkutan jadi lebih rendah.



Gambar menunjukkan pembinaan terusan suez sedang dijalankan

Pembukaan Terusan Suez 1869 juga telah meningkatkan lagi dasar imperialisme terhadap Asia Tenggara. Terusan ini memendekkan masa perjalanan, urusan perdagangan dan kos dapat dijimatkan.Ciptaan telegraf mempercepat urusan perniagaan pedagang Eropah dan ejen-ejennya di kawasan Asia Tenggara.



peta menunjukkan perluasan empayar british sejak 1492

Jelas kepada kita bahawa banyak fakror yang membawa kepada kemunculan nasionalisme di Asia Twenggara.Kesan perkembangan pesat Revolusi Perindustrian dan kepentingan ekonomi telah mendorong campur tangan Barat di Asia Tenggara.Namun, kepentingan politik, kemajuan dalam bidang pengangkutan dan perhubungan juga penting.

Perang Inggeris – China Pertama 1839-42

Perang ini juga dikenali sebagi Perang Candu Pertama dan merupakan titik peralihan yang penting dalam sejarah moden negara China. Perang ini telah membuka negara China kepada barat bahkan menandakan kemerosotan Dinasti Manchu. Secara keseluruhannya, perang Inggeris – China yang pertama adalah disebabkan oleh pertembungan dua kebudayaan yang bertentangan.



Sebab-sebab peperangan

1. Sekatan-sekatan kerajaan China ke atas perdagangan asing

Menurut ahli sejarah Christopher Hibbert dan Kenneth Scott Latourette berpendapat bahawa sebab terpenting bagi perletusan perang ini ialah sekatan-sekatan China ke atas perdagangan asing.Kerajaan China mengamalkan dasar anti perdagangan dengan negara Barat memandangkan ia dapat memenuhi segala keperluannya dan pertanian merupakan sumber ekonominya yang utama.



Malahan perdagangan ini dianggap sebagai kegiatan hina. Keperluan bahan mentah oleh barat yang banyak didapati dari China, dan sekatan-sekatan itu telah mengakibatkan ketidakpuasan di kalangan orang barat terutamanya pihak Inggeris.
Inggeris ingin memperluaskan perdagangan kebahagian lain China. Mereka ingin berdagang secara bebas dan mendapatkan harga barang yang berpatutan tetapi kehendak-kehendak mereka diperlekehkan oalh China. Jesteru itu, peperangan tidak dapat dielakkan.

2. Keengganan China mengadakan hubungan diplomatik atas dasar persamaan taraf

Sistem hubungan antarabangsa China dan Barat juga bertentangan. China menganggap dirinya ‘pusat dunia yang bertamadun’ dan maharaja mereka adalah pemerintah universal. China anggap orang barat barbarians atau hantu asing yang bertaraf rendah. Barat juga dianggap sebagai masyarakat Kuno yang kurang bertamadun.



3. Undang-undang Cina dianggap kejam dan tidak adil

Orang barat menganggap undang-undang China tidak adil dan terlalu kejam. Kematian Lady Hughes dari pihak Inggeris dan Lin Wei-hsi dari China dan kerana pertentangan undang-undang mengakibatkan ketegangan hubungan kedua-duanya

4. Kemasukan Candu

Orang Inggeris telah membawa dengan banyaknya candu ke negara China. Antara tahun 1821-39, sejumlah 4244 peti candu diimport kepada 40200 peti. Implikasinya imbangan perdagangan yang tidak menguntungkan China. Nilai candu yang diimport melebihi segala nilai eksport China. Candu juga telah mengakibatkan aliran keluar perak yang menjejaskan ekonomi China. Candu juga mengakibatkan keruntuhan sosial ramai pegawai kerajaan dan muda-mudinya.

Pada 18 Mac 1839, Lin Tse-hsu mengeluarkan perintah yang meminta orang asing menyerahkan semua candu kepada kerajaan China dan tidak membawanya lagi. Kapten Echarles Elliot telah menyerahkan sebanyak 20283 buah peti candu kepada kerajaan China dan kemudiannya dimusnahkan.
Akibatnya kapten Elliot telah menyerang Chuenpi pada november 1839 dan dengan candu ini, Inggeris istiharkan peperangan ke atas China. Candu hanya merupakan barang perniagaan yang mengakibatkan perletusan perang Inggeris-China pertama. Dalam kata-kata W. E Soothill, “opium was the accidental cause”.




Perjanjian Nanking (1842)

Syarat-syarat Perjanjian Nanking

1.Negara China terpaksa menyerahkan Hongkong kepada British dan menghapuskan sistem monopoli perdagangan Co-hong.

2. Lima buah pelabuhan dibuka kepada perdagangan asing, iaitu Amoy, Canton, Foochow, Ningpo dan Shnaghai.


Pelabuhan Canton

3.Pegawai-pegawai konsular akan ditempatkan di pelabuhan-pelabuhan tersebut.

4.Cukai-cukai yang sedarhana dikenakan ke atas import dan eksport.

5.China dikenakan membayar ganti rugi sebanyak 21 juta tael untuk membiayai kerugian pihak British semasa peperangan Inggeris-China yang pertama




Lantaran dari temeterainya perjanjian Nanking ini, banyak implikasinya keatas China sendiri. Di sinilah bermula campur tangan Barat China ke atas politik China secara tidak langsung. China terpaksa tunduk kepada Barat dan menerima hakikat membuka perdagangan bebas kepada asing.



China juga terpaksa menandatangani perjanjian-perjanjian dengan kuasa Barat yang lain. China terpaksa melupuskan Dasar Tutup Pintu yang telah dijunjung setelah sekian lamanya. Kesimpulannya, perjanjian Nanking banyak mendatangkan kerugian kepada China sendiri dan membuahkan hasil yang banyak terhadap pihak British




In 1842, the Opium War came to a end after the signing of the Treaty of Nanking. England now had control of the island of Hong Kong and from this base of operations, opium smuggling grew with each passing year. Sleek new opium clippers were now being built for this highly profitable trade, many of them in Aberdeen, Scotland.



The early opium clipper Red Rover

American merchants, eager to take advantage of this new opening of China, began negotiations with Chinese officials for access to additional mainland ports besides Canton. Shanghai, Ninghsien, Amoy, and Foochow were opened up to American trade. With this opening, came a growing sophistication amongst Americans for the many subtle exotic varieties of tea such as Lumking, Hyson, Imperial, Gunpowder, Bohea, and Mowfoong. The freshest teas commanded the premium prices; the lion’s share of which went to the shipping companies that could deliver the highly perishable crop to New York and Boston in the shortest possible time. The first tea-laden ship to arrive at South Street with the new year's crop would fetch the premium price at auction.



Chinese Attack on an Opium Clipper

As this market grew following the Opium War, shrewd shippers realized the growing importance of acquiring large fast ships with which to go up against their rivals in this increasingly competitive trade, and to dispatch their ships to Chinese ports every autumn to await the first tea pickings.

Once the tea was in the holds, the great sailing race half way around the world commenced down the South China Sea, past Anjier, across the Indian Ocean, around the Cape of Good Hope, and up the Atlantic to New York.




The Low brothers were early on the scene in China. They were all sons of Seth Low, a drug merchant of Salem who had a dozen sons. Seth Low saw his opportunity as early as 1833, and had made his fortune in the China tea trade and importing such exotic wares as mocha, asafetida, gum arabic, and musk in pods. Like many of the Yankee merchants, the Lows had moved from Salem to New York City, finding it a much more suitable location from which to conduct their business. They were such a numerous clan that someone from Salem, in jest, made up a jingle about them: "Old Low, old Low's son, Never saw so many Lows since the world begun."

Abiel Abbott Low had been in Canton for seven years serving with the merchant firm of Russell & Company. One Low brother after another followed him to Canton to work for the same firm. Abbott had made his fortune by 1840 and returned to New York the following year and continued to conduct his business in New York and established the family firm of A. A. Low & Bros.

Captain Nat Palmer and the Paul Jones arrived in the Portuguese colony of Macao in 1843. All along the way, Captain Nat had been putting the Paul Jones through her paces; testing her to see what she could do in the Indian and southern Pacific oceans; trying to figure out just how her design could be improved. At Macao, he took on as passengers William Low and his pregnant wife, Ann, for the passage back to New York. William Low had been the A. A. Low & Bros. representative in Canton for a while and now they were returning home so that Ann could have her baby there.

On the first part of the passage home, Captain Nat sailed against the monsoon. It was slow going; tacking back and forth as the Paul Jones clawed her way against the monsoon across the South China Sea. But even worse as far as Captain Nat was concerned, was no wind at all. He would come on deck, fly into a rage, and take off his old white beaver hat and stomp on it; screaming "Damn the calm and everything else."

Eventually Captain Nat cooled down and to vent his frustration began carving a block of wood into the shape of what he thought the ideal hull of a Canton trader should look like, one that Captain Nat thought "would outsail anything afloat." He incorporated John W. Griffiths' ideas concerning a sharp concave bow with his own ideas of a fuller flat-bottomed hull.

William Low began to take a lively interest as he watched Palmer whittling away at the model. He well understood Captain Nat's frustrations and the two had the opportunity to talk ship in the evenings after dinner over brandy and cigars, as the model slowly took shape over the coming days. William Low was soon intrigued and the new idea of just what an ideal China Clipper hull should look like swiftly became one of mutual interest as Low suggested that his firm might be interested in building such a vessel. Captain Nat was well pleased that he would at last get the opportunity to design a China tea clipper that could sail through the calms and give his old white beaver hat a rest.

Soon after the voyage ended at the South Street wharf, Captain Nat and his model accompanied William Low and his wife to the A. A. Low & Bros. building at 167-171 John Street to meet with Abiel Low, the head of the firm who had spent many years in China.

Abiel was a very shrewd businessman who had learned early how to play the moneymaking games at both ends of the tea trade. He told his captains to wait when the first tea pickings were offered, and to let the other merchants pay the higher price. Then wait a week or two for the next tea offering at a lower price. All the while knowing that his ships would be among the first to reach the South Street wharves ahead of their rivals even with their head start. To Abiel Low, it was a simple fact of economics. It was also just a matter of keeping track of the new sharp "China Packets" swiftly taking shape in the New York shipyards; particularly that of William Webb, for things were looking up in the China tea trade around that time and the Lows would soon need a new, swift ship if they wanted to stay ahead of their rivals.

Abiel Low soon became as intrigued as his brother and Captain Nat about the model and the possibilities of such a ship. Within a week, work began at the Brown & Bell shipyard. David Brown designed the ship with lots of input from Captain Nat, who, from that point on, became an advisor to the Low's as a marine superintendent.

This ship would be called the Houqua, in honor of the beloved Canton Hong merchant Houqua, who had died the year before, and with whom the Low brothers had traded with in China for many years.

The Tong Merchant Houqua



The Houqua would be built to resemble a vessel of war with high man-of-war bulwarks and eight gun ports on each side. This was not unusual in that time, especially as the opium trade was going on and swift-sailing well-armed merchant ships were in demand for both legitimate and illegitimate purposes. Ships capable of fleeing warships were at a premium. They also had to be well-armed to fend off Chinese pirates in the South China Sea when becalmed, or while running the gauntlet of treacherous reefs, currents, and pirates through the Java Sea. None of the Houqua's design qualities as a fast sailing merchantman were sacrificed for her armaments.

While the Houqua rose in the stocks, the Webb China packet Helena had come romping back from Canton in 90 days on April 4, 1844, and eclipsed Robert Waterman's run that year aboard the Natchez by two days.

The Lows sent off a dispatch to their agents with the next sailing ship bound for Canton asking them to negotiate the sale of the Houqua to the Chinese Government.



Meanwhile, over at the neighboring shipyard of Smith & Dimon, work had already begun on a prototype of a controversial new kind of ship, the Rainbow, but a series of delays had brought progress almost to a standstill.

The controversy and delays had caused considerable anguish to her outspoken designer, John W. Griffiths, but he was steadfast in his beliefs and put up a stoic front to ignore his critics. He was determined to see the Rainbow completed and according to his original scientific theories. They were quite unlike the accepted rules of shipbuilding of his day. Controversy had dogged Griffiths for years, but at last he had been given the opportunity he had sought for so long.

For years, he had espoused to anyone who would listen. Griffiths had lectured about his shipbuilding ideas in February, 1841, at the American Institute in New York City and was ignored. In 1843, this time with a model to display his radical hull and bow ideas, he delivered another lecture to a mostly skeptical audience of merchants and shipbuilders and was greeted with a horselaugh. One of the men who happened to be in the audience this time was the merchant William Aspinwall who was not as skeptical as the others. He knew of Griffiths' admiration of the Ann McKim which his firm now owned and took pride in, for she was still the fastest vessel in the growing China tea trade.

Aspinwall had also bought the old Cotton packet Natchez, and had sent Robert Waterman in command of her around the Horn off to Canton and she had come back from Macao in 78 days, record time, and astonished the South Street shipping community.

1843 was a highly profitable year for Howland and Aspinwall and the shipping firm needed a new, large, fast ship for the China trade. Aspinwall was a man who followed his intuition that had so often been right in the past. Griffiths' enthusiasm had rubbed off on him and Aspinwall was willing to take the gamble. He asked Griffiths to design a fast new tea clipper for Howland & Aspinwall.

But there were hurdles to come. Some of William Aspinwall's partners, notably the elder Howland brothers of the firm, were skeptical after having a look at the plans and were having second thoughts. They had many troubling questions to ask and needed to be reassured before giving their go ahead. Aspinwall decided to bring in Griffiths and William Smith of the Smith & Dimon shipyard to answer their questions. Later that day, they all met in the Howland & Aspinwall boardroom.



The question of the concave elongated bow, her tall masts and narrow freeboard between the deck and waterline troubled the Howlands. Griffiths, in a reassuring way, explained. He said that the sharp hollow bow would be compensated for by the buoyancy of the outward flare at deck level. His straightforward manner in defending his plans proved most convincing. One after another, the partners nodded their approval. At long last John W. Griffiths would get the chance to build the ship of his dreams. She would be called the Rainbow, and would be a large ship of 750 tons register.

But Griffiths still had the wagging tongues of South Street to contend with and they would soon begin to slow him down. Griffiths' idea of a "clipper bow" was the most radical innovation in the evolution of shipbuilding. The Rainbow, by Griffiths reasoning, would slice through the waves like a knife rather than riding up and over the waves like all other ships of the day did with their rounded bows. Griffiths took great delight as he watched her grow upon the stocks. The Rainbow's forward section was elongated and lean with her long sharp bow extending further aft. Her greatest width was at her midsection and her masts were further aft. These three factors were very radical changes in ship design. She was slimmer than the packets of her day, specifically designed to knife through the water. But her critics just couldn't grasp the concept. The Rainbow was indeed a handsome ship, but she frightened them.

Conservative captains and shipwrights said that the Rainbow was "inside out." One big wave, her critics claimed, would send her diving down into the sea.

Griffiths had learned how to ignore the South Street wags and focused his attention on the building of the Rainbow. The work was going slowly as the master shipwrights of Smith & Dimon took their time in working out the new dimensions of this radically different hull to make sure that they did it right.

Then came word that William Aspinwall, in deference to his partners' concerns, was having second thoughts about the masts and rigging and wanted a second learned opinion concerning this. Aspinwall sent the plans for the Rainbow off to some British marine architects for their thoughts about the matter. A number of alterations were proposed by these firms, only too willing to second-guess Griffiths and earn their commissions. Aspinwall received the plans and approvingly sent them on to the Smith & Dimon shipyard. But it was too late, for the mast steps and spars were already finished. Griffiths had no intention of changing his plans anyway and quietly tucked the late-arriving plans away in some dark cabinet never to see the light of day with Aspinwall none the wiser. Aspinwall probably knew all the while that Griffiths would ignore them and just let the matter go. The work would go on in just the way Griffiths had planned.

Busy as he was, Griffiths could not help but pay attention to the building of the Houqua over at the Brown & Bell shipyard. He was acquainted with Captain Nat and had talked ship with him. Captain Nat liked Griffiths' theory about a concave bow but was more partial to his flat-floored bottom as opposed to Griffiths' V-shaped hull. Palmer stuck to his theory and Griffiths his.

Palmer's theories about ship design came from experience and hunches. He had a "try it and see" attitude about the matter. Griffiths' theories were steeped in mathematics.

The ocean would soon enough sort them out, but Griffiths was starting to wonder how his Rainbow would do against the Houqua. How would his clipper bow and V-shaped hull theory of design stand up to this challenge?

How ironic, Griffiths thought, that the Houqua, which incorporated his idea's concerning the clipper bow, was rapidly growing in the stocks, much faster that his Rainbow. The Low brothers wasted no time when they made a decision. The race to the sea was won by the Houqua as she slid down the skids to the cheering New York crowds on May 3, 1844.

The vociferous voice of the New York Herald egged on and captured the building excitement that the American people were feeling for their sailing ships. James Gordon Bennett, a marine writer of the Herald, captured the mood:



One of the prettiest and most rakish looking packet ships ever built in the civilized world is now to be seen at the foot of Jones Lane on the East River. . . .

We never saw a vessel so perfect in all her parts as this new celestial packet. She is about 600 tons in size-as sharp as a cutter- as symmetrical as a yacht-as rakish in her rig as any pirate-and as neat in her deck and cabin arrangements as a lady's boudoir.

Her figure head is a bust of Houqua, and her bows are as sharp as the toes of a pair of Chinese shoes.



Crowds of New Yorkers gathered at the East River to marvel at this latest creation of the maritime world that so captured their imagination. There was the Houqua, anchored off the Brown & Bell shipyard making ready for the China run. Captain Nat directed the fine-tuning of the rigging, while others scurried about paying attention to everything required of a new vessel preparing to put out to sea.

The Houqua was 143 feet long, 32 feet wide, and 17 feet deep. Captain Nat had a one-quarter interest in this unique vessel of war and would deliver her to China for a handsome profit.



On May 31, 1844, six months after the arrival of the Paul Jones, and the meeting of Palmer and the Lows at their South Street counting house, the Houqua set sail for Canton. Captain Nat carried with him the model of the ship hull that he had carved during his last homeward voyage as a gift for the Chinese.

matlamat perjuangan Kaum Muda di Tanah Melayu serta kaedah perjuangan mereka

Nasionalisme di Tanah Melayu bermula awal kurun ke 20.Pada peringkat awal gerakan ini dipelopori oleh golongan berpendidikan agama/ Arab.Mereka menyebarkan idea reformasi dari Timur Tengah ke Tanah Melayu.

Golongan ini dikenali sebagai Kaum Muda.Tokoh utama ialah Syed Sheikh Al- Hadi, Sheikh Muhammad Tahir Jalaluddin, Haji Abbas Muhammad Taha.Mendapat pendidikan di Timur Tengah.Menjadi pelopor kepada gerakan pemulihan Islam iaitu pengamalan ajaran Islam sebenar


Syed Sheikh Al Hadi



Sheikh Tahir Jalaluddin Nama penuhnya Muhammad Tahir bin Syeikh Muhammad. atau dikenali dengan gelaran Sheikh Muhammad Tahir Jalaluddin Al-Falaki Al-Azhari (9 Disember 1869 - 26 Oktober 1956), merupakan tokoh bidang Falak Syari di alam Melayu Nusantara yang telah memantapkan bidang fardu kifayah tersebut di rantau ini menerusi pengajaran, penggunaan dan penyibaran ilmu tentangnya di kalangan 'alim ulamak yang bertanggungjawab membuat taqwim Islam tempatan.



Matlamat perjuangan

Meningkatkan kemajuan orang Melayu yang beragama Islam.Menuntut ilmu pengetahuan keduniaan dan akhirat ( contoh )menceburi bidang perniagaan walau pun secara kecil-kecilan kerana Islam enggalakkan perniagaan.Taraf ekonomi orang Melayu dapat ditingkatkan.




Menyeru orang Melayu supaya kembali kepada ajaran Islam sebenar. Menentang ajaran kurafat dan bidaah yang menyeleweng daripada ajaran dan akidah Islam sebenar. Mmeninggalkan amalan taklid buta,mengikuti apa yang terkandung dalam al-quran dan hadis.



Emansipasi wanita. Meningkatkan taraf wanita. Wanita perlu menuntut ilmu untuk memajukan diri sendiri.Meninggalkan amalan tradisi ( golongan wanita hanya duduk di dapur )Membebaskan diri dan negara daripada penjajahan dan bersatu memajukan diri supaya dapat menentang penjajah.




Kaedah perjuangan

i. Secara langsung.Melalui media seperti majalah dan surat khabar cth Al-Iman, Neracha, Idaran Zaman, Saudara.Melalui cerpen dan novel spt Hikayat Faridah Hanum, Hikayat Nurul Ain.

ii. Secara Tidak Langsung.Melalui madrasah yang dibina.Mengajar ilmu dunia dan agama dan idea diterap dalam pengajaran

Tentangan daripada Kaum Tua.

Kaum tua terdiri darpada ulama konservatif.memusuhi pembaharuan agama dan idea nasionalisme yang dibawa oleh Kaum Muda.Percanggahan pendapat hebat dilakukan dalam khutbah-khutbah jumaat, ceramah-ceramah agama serta disiarkan dalam akhbar dan majalah.Menerbitkan majalah seperti Pengasoh, Lidah Benar dan Panduan.

kesimpulan

Memainkan peranan dalam memupuk kesedaran.
Perjuangan tidak menampakkan kejayaan cemerlang
Mendapat tentangan daripada Kaum Tua.

Syeikh Tahir Jalaluddin Al-Azhari - Ahli falak dunia Melayu
Biografi atau riwayat hidup Syeikh Tahir Jalaluddin ahli falak dunia melayu ini agak banyak ditulis orang. Walau bagaimanapun artikel ini merujuk sumber-sumber asli berupa catatan Syeikh Tahir Jalaluddin sendiri, surat-surat Syeikh Ahmad al-Fathani tahun 1323-1325 Hijrah dan lain-lain. Nama lengkapnya ialah Syeikh Muhammad Tahir bin Muhammad bin Jalaluddin Ahmad bin Abdullah al- Minankabawi al-Azhari. Ayahnya meninggal dunia di Cangking, Minangkabau pada hari Ahad 27 Jamadilawal 1288 Hijrah/14 0gos 1871 Masihi. Ibunya juga meninggal dunia di Cangking pada 1295 Hijrah/1878 Masihi.

Syeikh Tahir lahir di Cangking, Minangkabau pukul 4.45 pada hari Selasa, 4 Ramadan 1286 Hijrah/8 Disember 1869 Masihi. Meninggal dunia di Kuala Kangsar, Perak, sesudah sembahyang Subuh pada hari Jumaat, 22 Rabiulawal 1376 Hijrah/26 Oktober 1956 Masihi.


Sungguh pun Syeikh Tahir dalam catatannya menyebut tarikh lahirnya 4 Ramadan 1286 Hijrah/8 Disember 1869 Masihi tetapi dalam buku Ulama Silam Dalam Kenangan, halaman 20, dinyatakan bahawa beliau lahir pada 7 November 1869 Masihi. Tarikh yang diberikan ini adalah bertentangan dengan catatan Syeikh Tahir sendiri. Tarikh 7 November 1869 Masihi adalah bersamaan 2 Syaaban 1286 Hijrah, hari Sabtu, bukannya bersamaan 4 Ramadan 1286, hari Selasa.

PENDIDIKAN

Pada tahun 1296 Hijrah/1879 Masihi, dalam usia 10 tahun beliau ke Mekah bersama Syeikh Ahmad Khatib bin Abdul Lathif iaitu saudara sepupu beliau sendiri. Sampai di Mekah beliau dipelihara oleh Syeikh Muhammad Saleh al-Kurdi. Beliau mengaji al-Quran kepada Syeikh Abdul Haq di Madrasah Asy-Syaikh Rahmatullah serta belajar kitab kepada Syeikh Umar Syatha, Syeikh Muhammad al-Khaiyath dan Syeikh Ahmad Khatib al-Minankabawi.

Syeikh Ahmad al-Fathani ulama Melayu yang masyur kealimanya juga termasuk salah seorang guru kepada Syeikh Tahir Jalaluddin. Setelah Syeikh Ahmad al-Fathani pulang dari Mesir dan ke Mekah pada akhir tahun 1299 Hijrah/1881 Masihi atau awal 1300 Hijrah/ 1882 Masihi, beliau mempengaruhi pemuda-pemuda Melayu dan murid-murid beliau di Mekah mengenai kelebihan pendidikan di Masjid Al-Azhar, Mesir. Maka pemuda Melayu peringkat pertama yang dikirim oleh Syeikh Ahmad al-Fathani belajar di Mesir ada beberapa orang, antaranya termasuklah Syeikh Tahir Jalaluddin.

Sewaktu Syeikh Tahir berada di Mesir, terdapat banyak surat timbal-balik antara kedua-duanya. Syeikh Ahmad al-Fathani memberikan kepercayaan kepadanya dalam kepengurusan putera-putera DiRaja Riau yang beliau kirim ke Mesir, termasuk juga anak Syeikh Ahmad al-Fathani yang bernama Haji Ismail, Muhammad Zain bin Ahmad Kelantan dan lain-lain. Dalam suratnya Syeikh Ahmad al-Fathani menyebut Syeikh Tahir Jalaluddin dengan panggilan "waladuna'' ertinya "anak kami'' atau maksudnya "anaknda''. Sebaliknya Syeikh Tahir Jalaluddin menyebut Syeikh Ahmad al-Fathani dengan panggilan "waliduna'' ertinya "ayah kami'' atau maksudnya "ayahnda''.

CATATAN PERKAHWINAN

Syeikh Tahir Jalaluddin berkahwin beberapa kali. Catatan beliau sendiri dinyatakan bahawa: kahwin di Mekah pada hari Sabtu, 26 Zulkaedah 1305 Hijrah/4 Ogos 1888 Masihi dengan Aisyah binti Syeikh Muhammad bin Syeikh Ismail al-Khalidi. Diakadkan oleh Sayid Bakri Syatha yang menerima wakil daripada Syeikh Ismail bin Syeikh Muhammad di hadapan Sayid Umar Syatha, Syeikh Muhammad Nur bin Syeikh Ismail, Syeikh Muhammad Saleh al-Kurdi, Syeikh Ahmad Khatib Minangkabau dan Syeikh Ismail bin Syeikh Muhammad, saudara Aisyah. Perkahwinan yang pertama ini adalah dengan cucu Syeikh Ismail al-Khalidi al-Minankabawi, ulama besar yang terkenal dan penyebar Thariqat Naqsyabandiyah Khalidiyah.

Kemudian Syeikh Tahir Jalaluddin berkahwin lagi dengan Kaltsum binti Haji Ibrahim, pada malam Jumaat, 9 Rejab 1310 Hijrah/27 Januari 1893 Masihi. Selanjutnya pada malam Jumaat 13 Ramadan 1310 Hijrah/31 Mac 1893 Masihi, berkahwin pula dengan Jamilah binti Haji Abdul Karim. Pada malam Khamis, 20 Jamadilawal 1317 Hijrah/23 September 1899 Masihi berkahwin dengan Aisyah binti Haji Mustafa bin Datuk Menteri Sati yang dihadiri oleh Syeikh Muhammad al-Khaiyath, Haji Hasyim Kelantan dan lain-lain. Selain yang tersebut masih ada lagi.

PENGEMBARAAN

Syeikh Tahir juga mencatat siri pengembaraan dan pengalamannya di beberapa kerajaan Nusantara, iaitu beliau pertama kali menginjakkan kakinya di Singapura pada 9 Ramadan 1305 Hijrah/20 Mei 1888 Masihi. Pada 15 Safar 1310 Hijrah/8 September 1892 Masihi pergi ke Riau, Pulau Penyengat. Di sana beliau berjumpa dengan Syeikh Muhammad Nur bin Syeikh Ismail al-Khalidi al-Minankabawi. Raja Muhammad Tahir Hakim bin al-Marhum Mursyid, Hakim Riau, menyarankan supaya Syeikh Tahir tidak meneruskan perjalanan kerana cerdik pandai Riau bermaksud bermuzakarah kitab falak berjudul "At-Thal'us Said'', maka beliau tinggal di Pulau Penyengat itu hingga bulan Rabiulakhir.

Dari Penyengat, Syeikh Tahir kembali ke Singapura. Kemudian dengan menumpang sebuah kapal layar beliau menuju ke Siantan, Kepulauan Anambas bersama Syeikh Muhammad Nur bin Syeikh Ismail al-Khalidi al-Minankabawi. Oleh sebab ketika itu kepulauan tersebut diserang wabak sakit biri-biri (sakit kebas), mereka terpaksa pulang ke Singapura pada bulan Syaaban 1316 Hijrah/Januari 1899 Masihi, dengan menumpang sebuah tongkang yang membawa kelapa kering (kopra).

Pada 5 Ramadan 1321 Hijrah/24 November 1903 Masihi, Syeikh Tahir ke Surabaya dan singgah di Bali, Boleleng dan Ampenan. Pada 9 Ramadan 1321 Hijrah/28 November 1903 Masihi, beliau sampai di Pulau Sumbawa. Pada 13 Ramadan 1321 Hijrah/2 Disember 1903 Masihi hari Rabu, Syeikh Tahir Jalaluddin berhenti di rumah Tuan Qadhi Haji Muhammad Saleh. Sultan Muhammad Jalaluddin ibni Sultan Muhammad Daimuddin, Sumbawa, mempelawa supaya beliau tinggal di Sumbawa. Pada 7 Zulhijjah 1321 Hijrah/23 Februari 1904 Masihi, Syeikh Tahir dari Sumbawa menuju ke Bima. Tiba di Bima pada 25 Februari beliau berhenti di rumah Imam Haji Thalib dan mengadap Sultan Ibrahim bin Sultan Abdullah bin Sultan Ismail bin Sultan Abdul Hamid.

Pada 16 Zulhijjah 1321 Hijrah/3 Mac 1904 Masihi, Syeikh Tahir Jalaluddin dari Bima menuju ke Makasar. Sampai di Makasar pada 16 Mac 1904 beliau berhenti di rumah Haji Ahmad Rifa'ie dan berkenalan dengan Haji Muhammad Saleh Palembang dan Raden Haji Abdul Ghani Palembang. Pada 17 Mac beliau ke Goa menemui Haji Daud Daeng Manabi' bin Yusuf. Kemudian menghadap Sultan Husein bin Sultan Idris bin Sultan Abdul Qadir bin Al-Amir Mahmud Goa.

PENULISAN DAN SUMBANGAN

1. Irsyadul Khaidhi li `Ilmil Faraidhi, penggal yang pertama, diselesaikan pada hari Khamis, 12 Jamadilakhir 1348 Hijrah. Cetakan pertama, Mathba'ah Al-Ahmadiah 82 Jalan Sultan, Singapura, 10 Rejab 1348 Hijrah/11 Disember 1929 Masihi. Kandungannya membicarakan masalah membahagi pusaka. Penggal yang kedua, diselesaikan pada hari Jumaat, 9 Safar 1371 Hijrah. Cetakan pertama, oleh percetakan yang sama, 1371 Hijrah/1952 Masihi.

2. Huraian Yang Membakar, Taman Persuraian Haji, diselesaikan pada tahun 1349 Hijrah. Kandungannya merupakan polemik, membantah karangan Tuan Guru Haji Abu Bakar bin Haji Hasan, Qadhi Muar yang berjudul Taman Persuraian. Pokok perbicaraan ialah sembahyang sunat sebelum sembahyang Jumaat. Kitab di atas dibantah lagi oleh Haji Abu Bakar Muar dengan karangannya Taufan Yang Memalui Atas Huraian Haji Thahir Al-Minkabawi, ditulis pada 10 Rabiulawal 1351 Hijrah/1932 Masihi.

3. Perisai Orang Beriman Pengisai Mazhab Orang Qadyan, diselesaikan pada 4 Rabiulawal 1349 Hijrah/30 Julai 1930 Masihi, di Singapura. Dicatatkan umur pengarang 62 tahun Qamariyah, 6 bulan genap. Atau 60 tahun Syamsiyah, 7 bulan, 23 hari. Kandungannya membantah ajaran Qadyani. Cetakan pertama oleh Setia Press, 32 Lorong 21 Geylang Singapura.

4. Ithaful Murid fi Ahkamit Tajwid, tanpa disebut tarikh selesai penulisan. Kandungan pelajaran tajwid al-Quran. Cetakan yang ketiga, Jelutong Press, Pulau Pinang, 1349 Hijrah/1931 Masihi. Cetakan yang keempat, Mathba'ah Persama, Pulau Pinang, 1352 Hijrah/1933 Masihi.

5. Ta'yidu Tazkirah Mutba'is Sunnah fir Raddi `alal Qa-ili bi Saniyati Raka'ataini Qablal Jum'ah, dalam bahasa Arab. Diselesaikan di Pulau Pinang pada 12 Syawal 1349 H. Kandungannya membahas perkara khilafiyah sembahyang sunat dua rakaat sebelum sembahyang Jumaat. Dicetak oleh The United Press, 55 Achen Street, Penang, 1372 Hijrah/1953 Masihi.

6. Natijatul `Umur, diselesaikan: 1355 Hijrah/1936 Masihi. Kandungannya mendapatkan perkiraan/perhitungan pada taqwim tarikh hijri dan miladi, arah Kiblat dan waktu-waktu sembahyang yang boleh digunakan selama hidup. Dicetak oleh Penang Printer Press, Pulau Pinang, 1355 Hijrah/ 1936 Masihi.

7. Jadawil Pati Kiraan Pada Menyatakan Waktu Yang Lima Dan Hala Qiblat Dengan Logharitma, diselesaikan 15 Syaaban 1356 Hijrah. Kandungan perhitungan falakiyah. Pada halaman 13 ada dicatat bahawa gurunya al-'Allamah Syeikh Muhammad bin Yusuf al-Khaiyath, ulama al-Haramul Makki yang mengajar berbagai-bagai ilmu di Masjidil Haram khusus `ilmul hisab dan `ilmul falak. Kemudian ulama tersebut dilantik menjadi Syeikh al-Islam Kedah yang meninggal dunia di Batuban, Pulau Pinang, pada malam Rabu, 17 Rejab 1333 Hijrah. Cetakan yang pertama oleh Al-Ahmadiah Press Singapura, 1357 Hijrah/1938 Masihi. Dicetak dalam bentuk kombinasi Melayu/Jawi dan Latin/Rumi.

8. Nukhbatut Taqrirat fi Hisabil Auqat wa Sammatil Qiblat bil Lugharitmat, tanpa dinyatakan tahun selesai penulisan. Kandungannya membicarakan kaedah ilmu falak. Huraiannya ditulis dalam bahasa Arab sedang jadual yang menggunakan angka ditulis dalam angka Rumi/Latin. Cetakan yang pertama, Royal Press, 745 North Bird Road, Singapura, 1356 Hijrah/1937 Masihi.

9. Al-Qiblah fi Nushushi `Ulamais Syafi'iyah fi ma Yata'allaqu bi Istiqbalil Qiblatis Syar'iyah Manqulah min Ummuhat Kutubil Mazhab, tanpa dinyatakan tarikh selesai penulisan. Kandungannya membicarakan falak. Dicetak oleh Mathba'ah Az-Zainiyah, Taiping 1951, atas kebenaran Majlis Ugama Islam dan Adat Melayu Perak, No. (18) dlm. Pk. Red. Dept 110/50, bertarikh 21 September 1950. Terdapat lapan nama ulama yang mengesahkan, ialah Haji Abdullah Pak Him, Mufti Pulau Pinang, Haji Ahmad bin Tuan Husein Kedah, Guru Besar Sekolah Arab Pokok Sena Seberang Perai, Haji Syihabuddin bin Abdus Shamad Sungai Dua, Haji Hamzah bin Haji Muhammad Ali Pak Jak Sung, Seberang Perai, Haji Muhammad Saleh al-Masri, Sekolah Arab Bukit Martajam, Haji Muhammad Sa'ad al-Masri, Sekolah Arab Bukit Martajam, Abdul Halim Utsman Mudir Al-Ma'had al-Mahmud Alor Setar dan Muhammad Nawawi bin Muhammad Tahir, Guru Agama Perak.

Artikel diatas diambil dari akhbar utusan karya Syeikh m.Saghir 07/06/2004, ada banyak tulisan yang membicarakan Ulama yang masyur dengan Ilmu Falak ini, sebagai rujukan bolehlah tanya ammu google.

* Banyak tulisan-tulisan tentang biografi Sheikh Tahir Jalaluddin, antaranya:
- Dalam web Pusat Falak Sheikh Tahir Pualu Pinang ( Click here)
- Dari Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas. - click right and open new windows here
- Dalam akhbar Berita Harian juga ada diceritakan riwayat dan biografi Syeikh Muhammad Tahir oleh Mohd Azis Ngah, kesini

Faktor-faktor Kejayaan Pemodenan Jepun

Faktor-faktor Kejayaan Pemodenan Jepun

1) Politik
Pemimpin-pemimpin Oligarki Meiji telah menyumbang kepada kejayan pemodenan Jepun. Oligarki Meiiji berkuas penuh dan terdiri daripada pemimpin-pemimpin muda iaitu bangsawan-bangsawan luar ( Daimyo Tozama ) dari puak-puak Tozama, Chushu, Toza dan Hizen. Mereka telah melancarkan pemodenan dengan kebenaran daripada Maharaja Meiji. Semangat kebangsaan yang kuat tertanam dalam sanubari golongan ini. Perasaan taat setia dan cintakan tanahair yang sangat unggul telah menjadi contoh kepada rakayat jelata.



Pemimpin-pemimpin mempunyai kesedaran dan semangat yang tinggi utnuk memodenkan Jepun melalui penggunaan pengetahuan dan teknologi barat. Kejayaan Meiji dan pemimpin membentuk satu masyarakat yang terpelajar melalui sistem pelajaran dan pendidikan yang moden telah membolehkan kepimpinan yang berkesan di Jepun. Mereka ini dapat menjadi pemimpin-pemimpin yang benar-benar bersifat bangga berkhidmat untuk maharaja, negara dan bangsa.
Disamping itu, Jepun mngamalkan sistem pemerintahan Raja Berpelembagaan dan melalui dewan rakyat dan Dewan Penasihat Diraja, rakyat diberi peluang untuk bersama-sama berbincang, memberi idea dan menjalankan usaha pembangunan negara.

2) Ekonomi

Kejayaan Jepun menyemak semula perjanjian-perjanjian dengan barat yang sangat menyekat perkembangan perusahaan Jepun. Pada tahun 1871,Iwamura telah mengetuai satu rombongan ke barat. Setelah mengadakan tolak ansur dengan negara-negara barat, satu perlembagaan baru telah dibuat dan berikutnya pada tahun 1894, syarat-syarta tentang hak dan wilayah lebihan telah diubah.



Pada tahun 1911, Jepun mula mempunyai sistem tarifnya sendiri. Dengan ini, Jepun dapat melaksanakan dasar perlindungan barangan kilang Jepun supaya dapat bersaing dengan barangan import.

Kejayaan Jepun memodenkan perusahaan tradisional melalui pelbagai usaha seperti memberi bantuan, kemudahan-kemudahan bank, cukai-cukai yang sederhana telah dilancarkan.

Dalam bidang pertanian pula, sistem komunikasi dan kemudahan pengairan telah diperbaiki. Pengenalan kepada biji benih yang baik, cara penanaman yang lebih canggih serta penggunaan baja kimia yang intensif telah mendorong kepada kejayaan dalam bidang ini.



3)Sosial

Penghapusan sistem feudal dan kejayaan membentuk satu masyarakat moden. Penghapusan sistem feudal pada tahun 1871 ini memudahkan kerajaan pusat menyelaraskan dasarnya, menjalankan pemerintahan yang seragam di seluruh Jepun. Kerelaan Daimyo menyerahkan tanah dan kuasa kepada kerajaan pusat mengukuhkan kekuasaan kerajaan Meiji untuk menjalankan pemodenan tanpa sekatan dan halangan.

4)Faktor Luar

Tekanan kuasa barat yang berlaku pada abad ke 19 tidak dapat dihalang oleh mana-mana negara termasuk Jepun. Oleh itu, untuk keselamatan, Jepun tidak mempunyai pilihan lain kecuali mengamalkan dasar buka pintu dan berusaha untuk memodenkan negara supaya setanding dengan barat.



Perjanjia Shimonoseki ( 17 April 1895 ) yang terjadi selepas perang ( 1894-1895 ) itu telah menguntungkan Jepun. Dengan wang gantirugi sebanyak 200 juta tael telah membolehkan Jepun menggunakan wang ini sebagai modal untuk menubuhkan Bank Nasional Jepun dan membantu penubuhan kilang besi Yamata pada tahun 1897. Di samping itu, penyerahan Formosa dan Pescadores juga menguntungkan Jepun dari segi ekonomi.
Persetian Inggeris-Jepun tahun 1902 juga telah menjamin keselamatan Jepun daripada ancaman luar. Persetiaan ini juga menjamin kebebasan Jepun bertindak di Korea serta menghalang mana-mana kuasa asing daripada campurtangan di Korea. Ini mengalakkan perkembangan perindustrian dan ekonomi Jepun kerana peningkatan kegiatan Jepun di Korea.

Perang Russia-Jepun 1904-1905 juga telah memberi sumbangan yang besar kepada ekonomi Jepun di mana industri berat seperti besi, keluli dan alat kelengkapan perang yang sangat diperlukan oleh tentera Jepun telah berkembang di Jepun.

Kesimpulan:

Pemodenan di zaman Meiji mencakupi pelbagai bidang. Usaha-usaha yang dilakukan menampakkan kejayaan pada masa yang singkat.
Menjelang 1894, Jepun telah berjaya menyelesaikan segala masalah yang dihadapinya. Ini menyebabkan Jepun berjaya mencapai kedudukan yang setaraf dengan negara-negara yang maju.
Oleh itu, zaman Meiji telah berjaya menampilkan Jepun sebagai sebuah negara yang diidamkan-idamkan oleh pemimpin mereka –‘Eukoku Kyohei’

MEIJI RESTORATION BAHAGIAN 2

5)Ekonomi

Salah satu langkah penting dalam memodenkam Jepun ialah menjalankan proses modenisasi dalam bidang ekonomi. Oligarki Meiji yakin bahawa sebuah ekonomi moden yang berasaskan industri kapitalisme merupakan kunci utama keselamatan dan keagungan nasionalisme
Pertanian
Proses memodenkan ekonomi ditumpukan kepada usaha membangunkan sektor pertanian yang merupakan pekerjaan paling penting bagi majoriti penduduk Jepun. Sektor pertanian telah menghasilkan 80% daripada jumlah hasil pendapatan dalam negeri ( cukai ) dalam tahun 1870 an dan 1880 an. Pada hakikatnya sektor pertanian ini bertujuan memikul beban sektor industri Jepun kerana pada 1873, perubahan dalam sistem cukai tanah telah dilaksanakan di mana sebelum itu cukai tanah dipungut dalam bentuk beras dan jumlah yang dikutip oleh tuan-tuan feudal adalah berbeza. Oleh itu, di bawah sistem baru ini, cara pembayaran cukai dalam bentuk wang tunai dan kadar pencukaiannya adalah berdasarkan nilai tanah. Purata kaum tani hanya membayar 3% dari nilai tanah mereka sebagai cukai.
Selain itu, langkah baru untuk meningkatkan daya pengeluaran petani-petani telah diambil di mana penuntut-penuntut dari bidang pertanian yang melanjutkan pelajaran mereka ke luar negeri telah diambil untuk berkhidmat dengan kerajaan. Jenis-jenis benih baru yang diimport, baja kimia yang intensif telah digunakan. Sistem pengairan dan saluran telah diperbaiki dan banyak kawasan-kawasan pertanian baru telah dibuka di beberapa kawasan seperti Hokkaido. Di samping itu, tanaman dagangan atau komersil seperti teh dan sutera juga digalakkan. Para peneroka baru terutamanya samurai telah diberi banyak insentif untuk menceburi bidang pertanian.




Perindustrian
Sejak tahun 1870 perkembangan perusahaan di Jepun adalah mengikut corak yang terdapat di negara-negara barat. Pada bulan Disember 1870, Kementerian Perusahaan telah ditubuhkan dan Ito Hirobumi dilantik sebagai pemangku Menteri Perusahaan. Pada 1873, beliau telah menjadi Menteri Perusahaan sehingga 1878. Kementerian ini bertanggungjawab sebagai agen penyelarasan dalam memperkenalkan perindustrian. Ia menguasai perusahaan perlombongan dan perkilangan serta menyelenggarakan sistem perhubungan dan pengangkutan serta mengalakkan penyebaran pendidikan teknik.
Di antara bidang perindustrian yang awal dimajukan ialah tekstil, kaca, kertas dan simen serta perkakas elektrik. Menjelang 1900, Jepun merupakan pengeluar utama sutera mentah di dunia iaitu kira-kira 75%. Selain sutera, Jepun berjaya mengeksport kain kapas ke luar negara menjelang 1897. Oji Paper Company pula merupakan kilang kertas yang terbesar di dunia. Syarikat baragan elektrik yang terkenal iaituToshiba lahir pada zaman Meiji.
Keseluruhannya mereka yang berasal darri golongan samurai ini menhjadi penggerak perkembangan perusahaan Jepun. Beberapa buah syarikat besar seperti Mitsui yang diasaskan oleh Minomura Rizaenon telah muncul. Kemudian muncul pula Mitsubishi yang diasaskan oleh bekas samurai iaitu Iwasaki Yataro yang lebih menumpukan kepada perkapalan. Syarikat Yasuda yang diasaskan oleh Yasuda Zenjiro lebih menumpu kepada perusahaan tembaga. Syarikat-syarikat tersebut telah bersatu dengan kumpulan-kumpulan lain menjadi satu keluarga perdagangan yang besar untuk menguasai ekonomi. Gabungan ini dikenali sebagai Zaibatsu. Ia merupakan pengasas kepada kemajuan ekonomi Jepun moden dan kemudian mempunyai pengaruh yang besar dalam pergolakkan politik Jepun.

Perkapalan
Sejak zaman Tokugawa lagi, perusahaan perkapalan telah wujud. Misalnya beberapa buah limbungan kapal telah dibina di Nagasaki ( 1857 ) dan Yokosuka ( 1865 ). Sebelum1860, Jepun membina kapal Kanrin Maru yang digunakan untuk membawa perwakilan Jepun ke Amerika. Kemudian, limbungan ke Kobe telah dibina.
Langkah Jepun memajukan perusahaan perkapalan adalah sebagai asas persediaan untuk mendapatkan kapal-kapal perdagangan atau kapal-kapal angkatan laut. Dlam tahun 1883, limbungan Nagasaki telah berjaya membina 10 buah kapal perdagangan dan limbungan Kobe pula sebanyak 23 buah.

Perlombongan
Biro Perlombongan telah ditubuhkan bagi memastikan perusahaan perlombongan berjalan lancar. Kira-kira 34 pekerja asing telah diambil oleh Biro ini bagi membantu dan melatih pekerja-pekerja Jepun. Dengan ini, lombong-lombong yang moden terdapat di Jepun. Dalam perusahaan perlombongan, pihak swasta memainkan peranan misalnya dalam tahun 1881, kira-kira 99% pengeluaran arang batu, 94% besi dan 77% tembaga adalah dikeluarkan oleh pihak swasta.



Dasar-dasar Kewangan dan Fiskal
Semua langkah pemodenan memerlukan suatu sitem kewangan yang kukuh dan licin. Demi memudahkan urusan perdagangan dan perusahaan, kerajaan Meiji telah memungut balik berbagai-bagai wang kertas dan wang syiling yang berbeza dan beraneka bentuk yang dikeluarkan oleh KeshogunanTokugawa itu. Sistem mata wang yen yang standard telah dikeluarkan pada 1871.
Pada tahun 1872, kerajaan telah mengarahkan supaya bank-bank ditubuhkan. Dalam tahun tersebut, Bank Mitsui-Ono ditubuhkan. Kemudian pada tahun 1873, First National Bank yang dianggap sebagai cabaran kepada pihak Mitsui ditubuhkan.
Perkembangan bank-bank terus berlaku dalam tahun 1880an. Pada tahun 1882, Bank Pusat yang ditubuhkan. Ini diikuti oleh Bank Yokohama Speciic yang menjadi bank asing utama pada 1887. Pada tahun 1896, kerajaan telah menubuhkan Bank Hypothec sebagai badan pusat bank-bank pertanian dan perindustrian di 47 wilayah di Jepun. Ini telah diikuti oleh penubuhan Bank Perindustrian Jepun dalam tahun 1900 untuk membiayai projek-projek perindustrian secara besar-besaran. Menjelang 1882, terdapat 143 buah bank kerajaan dan separa kerajaan telah ditubuhkan.


Ketenteraan
Pemodenan dalam angkatan ketenteraan diberi perhatian yang serius oleh Jepun dari kesedaran tentang keunggulan kuasa-kuasa barat terutamanya dari segi organisasi tentera dan senjata. Ole sebab itu, untuk menandingi bangsa barat, negara Jepun harus mempunyai senjata dan tentera yang moden.
Modenisasi angkatan tentera bermula dalam tahun 1870an. Dalam tahun 1872, Yamagata Aritomo dari Choshu telah mengemukakan suatu usul yang menyokong kuat tindakan kerajaan Meiji melakukan polisi kerahan tentera dan polisi memodenkan angkatan tentera darat dan laut Jepun. Pada bulan Disember 1872, seperti negara-negara barat, Jepun telah mengadakan undang-undang kerahan tentera kepada pemuda-pemuda yang berusia 20 tahun. Tentera Kebangsaan Jepun telah dibentuk pada tahun 1873 di mana anggotanya diambil dari segenap lapisan masyarakat. Pada tahun 1878, Yamagata Aritomo telah menyusun semula pentadbiran angkatan tentera ala Jerman. Pada tahu yang sama, diadakan semangat ketenteraan yang bertujuan menanamkan semangat keperwiraan, taat setia dan mengikut perintah.
Angkatan Tentera Laut Jepun juga telah mengalami perkembangan dan modenisasi yang pesat. Kementerian Angkatan Laut telah ditubuhkan pada 1872. Menjelang tahun tersebut, Jepun mempunyai 17 buah kapal tentera laut ( armada ) yang beratnya berjumlah 14000 tan. Kemudian dalam tempoh tahun iaitu dari tahun 1875, 2 buah kapal api telah dibina. Pada tahun 1876 pula, 3 buah kapal besar dibeli dari Britain.
Menjelang taun 1874 pula, kerajaan Meiji mempunyai 28 buah kapal moden dengan jumlah isipadu 57000 tan serta 24 buah anak-anak kapal perang dan torpedo.
Proses modenisasi angkatan tentera telah menelan perbelanjaan yang besar dan membebankan. Hampir 1/3 belanjawan negara adalah untuk perbelanjaan ketenteraan. Dari sini, dapat kita lihat betapa kerajaan Meiji mementingkan kewujudan suatu angkatan tentera yang moden dan berkuasa.
Menjelang 1880an, Jepun telah berupaya mempertahankan diri dari ancaman asing. Di samping itu, Jepun juga bersiap-sedia untuk melancarkan satu kempen ketenteraan di Asia Timur.

MEIJI RESTORATION BAHAGIAN 1

Era Meiji yang berlangsung selama 44 tahun iaitu dari 1868 hingga 1912 itu merupakan satu era yang penting dalam sejarah Jepun . ia juga dikenali sebagai pemulihan Meiji di mana bermulanya pemodenan –pemodenan baru yang dilakukan setelah Jepun mengamalkan dasar tutup pintunya selama hampir 200 tahun semasa pemerintahan Shogun Tokugawa . Pemerintah Shogun Tokugawa yang lapuk dan lama itu telah menimbulkan rasa rpuas hati pelbagai golongan masyarakat feudal terutamanya samurai dan petani . Di samping itu , yang diamalkan oleh Tokugawa yang memencilkan Jepun dari dunia luar itu juga menimbulkan keghairahan dan keinginan yang amat dalam sanubari kuasa barat. Oleh itu, tekanan-tekanan telah dilaksanakan oleh kuasa barat terhadap Jepun . Kedatangan Komander Matthew Perry dengan ‘black ships’ di Uraga pada 1853 yang ingin memasuki ke Jepun dan keputusan yang terpaksa dibuat oleh Shogun untuk membenarkan kemasukan dunia luar ke Jepun setelah 2 dekad Jepun mengamalkan dasar isolasinya telah menimbulkan rasa tidak puas hati rakyat . Perjanjian yang ditandatangani dengan pihak Amerika itu membenarkan Amerika membuka pelabuhan di Shimoda dan Hakodate.Akhirnya pemerintahan Shogun Tokugawa ini telah dijatuhkan oleh pemimpin-pemimpin samurai dari kawasan-kawasan penguasaan feudal suku kaum Satsuma, Choshu , Tosa , hizen . Antara mereka termasuklah Okubo, Saigo, Matsukata, masayoshi dan Kuroda dari Satsuma . Kido , Ito, Yamagata, Irone , Aritomo dan Katsura dari Choshu . Okuma dari Hizen , Itagaki Taisuke dari Toza.
Maka bermula pada 23 Oktober 1868, dikatakan pemulihan atau pemodenan Jepun telah bermula dengan pemerintahan Meiji. Pemerintahan Meiji atau Pemulihan Meiji bertujuan untuk mengembalikan maharaja kepada kedudukannya yang sebenar sebagai ketua masyarakat Jepun yang tertinggi
Namun bermulanya zaman pemulihan Meiji ini, kepimpinan kerajaan baru telah didominasi oleh samurai muda dari suku kaum Satsuna dan Choshu atau Oligarki Satsuma-Cho yang bertugas sebagai penasihat Meiji. Mereka menyedari bahawa Jepun tidak dapat menandingi kuasa imperialis barat yang merupakan ancaman utama kepada kedaulatan Jepun kecuali menjadikan Jepun sebuah negara moden yang mempunyai kuasa tentera yang kuat. Maka lahirlah tujuan utama kerajaan mereka iaitu ‘ Eukoku Kyohei ’ ( sebuah negara yang kaya dan dengan kuasa ketenteraan yang kuat )

Langkah Ke Arah Modenisasi Jepun :

1) Hubungan Luar
Jepun mula mengadakan hubungan secara rasmi dengan dunia luar pada Mac 1868 atas nasihat daripada samurai-samurai muda yang menyedari akan kepentingan mengubah dasar luar Jepun yang lama itu. Jepun telah mendapat satu pengajaran bahawa negeri Jepun tidak mampu menentang kuasa-kuasa barat seperti yang berlaku ke atas kagoshima dan selat shimonoseki bila diserang oleh tentera barat. Maka Jepun harus belajar dari barat dalam pelbagai bidang tentera dan ekonomi.
2) Sistem Pentadbiran Yang Licin Dan Cekap
Dalam usaha mencapai pemodenan, Jepun harus mempunyai satu sistem pentadbiran yang baik. Maka satu piagam telah digariskan untuk dijadikan panduan kepada pegawai untuk menjalan tugas.
Piagam ynag mempunyai lima perkara penting itu telah ditandatangani pada 6 April oleh Maharaja Meiji. Antara lima perkara tersebut ialah:
i) Dewan-dewan perbahasan akan ditubuhkan dalam semua undang-undang haruslah ditentukan oleh pendapat ramai.
ii) Semua pegawai kerajaan mesti sepakat dalam melaksanakan dasar kerajaan.
iii) Semua rakyat mesti debenarkan mengembangkan bakatnya dan menggunakan hak-haknya untuk memenuhi aspirasinya.
iv) Segala adat lama yang tidak berfaedah adalah dihapuskan.
v) Jepun hendaklah mengambil semua penegetahuan dan kemahiran dari dunia luar untuk menjadiakn Jepun negara yang moden dan kuat.

Pemindahan ibu negara diraja dari Kyoto ke Edo merupakan tanda-tanda negara Jepun menerima perubahan. Maharaja Meiji yang muda telah muncul dari tempat pengasingannya di Kyoto dan membuat perjalanan secara besar-besaran ke Edo sejauh empat batu. Pada bulan Disember 1868, Edo telah ditukar kepada Tokyo yang bermaksud Ibu Kota Timur. Pemilihan Tokyo sebagai ibukota baru kerana ia dianggap sangat sesuai menjadi pusat pentadbiran bagi seluruh negara.
Langkah seterusnya ialah penghapusan sistem feudal. Oligarki Meiji khususnya Kido, Okubo, Okurua dan Itagaki telah menyedari tentang kepentingan pemusatan kerajaan. Mereka telah mempengaruhi golongan Dainyo dari suku kaum Choshu, Satsuma, Toza dan Hizen supaya menyerahkan tanah mereka secara sukarela kepada Maharaja. Pada 3 Mac 1869, satu memorandum bersama yang meletakan tanah-tanah mereka di bawah penguasaan Maharaja telah diserahkan. Pada Julai 1869, daimyo-daimyo lain diperintahkan oleh kerajaan Meiji supaya menyerahkan kuasa tanah mereka kepada kerajaan. Pada 29 Ogos 1871, Maharaja telah mengumumkan penghapusan semua tanah feudal dan semua tanah menjadi hak milik diraja. Pada bulan berikutnya, semua tentera feudal telah dibubarkan. Seluruh Jepun dibahagikan kepada 45 daerah atau ken yang ditadbir oleh pegawai kerajaan pusat. Dengan ini maka berakhirlah daimyo-daimyo sebagai pembesar feudal. Mereka ini kemudiannya diberi pembayaran dalam bentuk bon-bon kerajaan atau bayaran beras atas persaraan mereka. Golongan samurai yang tidak mendapat jawatan dalam jabatan-jabatan kerajaan telah mngalihkan tumpuan mereka terhadap perniagaan di mana wang persaraaan yang diterima itu telah dijadikan modal untuk mereka berniaga.

3) Perlembagaan

Dua dewan telah dibentuk sebagai percubaan dlam tahun 1868. Namun, percubaan dua dewan ini mneghadapi kegagalan ekoran daripada berlakunya perbezaan idea-idea dasar antara ahli-ahli. Misalnya Eto Shimpai dan Saigu Takamuri yang mendesak agar serangan ke atas Korea dilakukan tetapi desakan ini telah ditolak oleh maharaja sendiri. Akibatnya, mereka dan pengikut-pengikutnya telah meletakkan jawatan.
Walaubagaimanapun, pembentukan sebuah parlimen atau Diet ini dirasakan perlu oleh beberapa tokoh politik kerana ia dapat memenuhi kehendak rakyat. Ekoran itu, Itagaki Taisuka ( suku kaum Toza ) telah mendesak Maharaja supaya membentuk Diet. Pada 1881, Maharaja telah bersetuju akan membentuk sebuah Diet.
Beberapa parti politik telah muncul untuk mempercepatkan pembentukan Diet. Pada tahun 1881, parti politik yang pertama iaitu Parti Liberal ( Jiyuto ) telah ditubuhkan oleh Itagaki Aisuka. Setahun kemudian, Parti Progresif ( Kaishinto ) pula ditubuhkan oleh Okuma Shigenobu yang berasal dari Hizen. Kebanyakan ahli parti Liberal terdiri daripada pemilik-pemilik tanah manakala ahli-ahli Perti Progresif pula kebanyakannys terdiri daripada golongan pedagang. Kedua-dua parti ini merupakan parti politik yang sangat poluar dan dapat mempengaruhi politik negeri Jepun. Parti Imperialis ( Rikken Teisei ) telah ditubuhkan pada 1882 bagi menentang kedua-dua parti di atas. Parti ini mendapat sokongan dari kerajaan.
Pertentangan antara parti ini telah membawa kepada suasana yang genting dan membimbangkan di mana Itagaki Taisuke telah mati dibunuh. Ini telah menyebabkan Maharaja bertindak mengharamkan parti-parti itu. Akibatnya pada Oktober 1884, Parti Liberal dibubarkan dan ini diikuti oleh parti-parti yang lain.
Ito Hirobun yang merupakan samurai dari suku kaum Choshhu memainkan peranan penting dalam membentuk perlembagaan yang moden. Beliau telah dihantar ke Eropah iaitu berlin dan Vienna untuk mengkaji sistem kerajaan dan bentuk perlembagaan yang terdapat di negara-negara Eropah. Beliau sangat tertarik dengan sietem kerajaan Jerman.
Pada 1885, Majlis Penasihat Raja ( Privy Council ) telah dibentuk dan dipengerusikan oleh Ito. Majlis ini berfungsi sebagai penasihat kepada Maharaja dan ia terdiri daripada golongan bangsawan dan pembesar-pembesar istana yang mempunyai hubungan rapat dengan Maharaja. Pada 1889, satu susunan perlembagaan telah dapat disiapkan dan ia telah diserahkan kepada Maharaja. Pada 11 Februari 1889, perlembagaan yang dinamakan Undang-undang Dasar Baru telah disahkan bagi dipraktikan di Jepun. Perlembagaan tersebut memperuntukkan penubuhan dua buah dewan yang dipanggil Dewan Pertuanan dan Dewan perwakilan Rakyat. Anggota dalam Dewan Pertuanan terdiri daripada golongan bangsawan dan beberapa calon yang dipilih oleh rakyat. Maharaja mempunyai kuasa untuk membubarkan Diet sekiranya mendapati Diet tidak berfungsi dengan baik.

4) Pelajaran Dan Pendidikan

Kementerian Pelajaran telah ditubuhkan pada awal 1871 dan langkah-langkah telah diambil untuk mewujudkan sistem pendidikan yang seragam di negara tersebut. Pada 1872, satu undang-undang telah diadakan di mana semua kanak-kanak yang berusia 6 tahun diwajipkan menerima pendidikan wajib selama 4 tahun. Menjelang 1880, terdapat hampir 28000 buah sekolah rendah dengan lebih daripada 2 juta pelajar. Pada 1886, Mori Arinori ( Menteri Pelajaran 1885-1889 ) telah mengubal sistem pelajaran yang ada di mana sekolah rendah adalah selama 8 tahun sementara sekolah menengah pula selama 4 tahun.
Maharaja Meiji mengalakkan sistem pelajaran moden. Namun, mereka tidak secara bulat-bulat menerima sistem pendidikan barat. Matlamat dalam pendidikan adalah untuk melahirkan masyarakat yang cintakan negara, menghargai nilai-nilai tradisi dan patuh kepada ketua. Oleh tiu, penduduk Jepun mempunyai identitinya yang tersendiri.
Kita dapat lihat dalam sistem pelajaran pada masa itu sangat mementingkan matapelajaran sains dan teknik. Buku-buku yang bermutu dalam bidang-bidang tersebut telah diterjemahkan ke bahasa Jepun. Di samping itu, ramai tenaga pengajar dan golongan profesional dan ahli akademik luar telah diambil dari Britain dan Amerika Syarikat. Antara Professor yang terkenal ialah E.S. Morse dari Harvard pada 1877 dan Ernest Fenoliosa dari Boston pada 1878.
Kerajaan Jepun telah menghantar ramai pelajar ke Eropah untuk mempelajari pelbagai ilmu pengetahuan. Dlam 1871, terdapat kira-kira 54 pelajar telah dihantar ke Britain untuk mempelajari aspek angkatan laut dan perkapalan perdagangan, ke Jerman pula untuk mempelajari aspek tentera darat dan ilmu perubatan dan yang ke Amerika pula mempelajari perkara-perkara mengenai perdagangan dan ekonomi.
Pusat-pusat pengajian tinggi di dalam negeri telah ditubuhkan kemudiannya ekoran daripada kesedaran bahawa Jepun tidak boleh bergantung hanya kepada pusat pengajian barat. Oleh itu, pada tahun1877, universiti yang pertama dan terkenal iaitu Universiti Diraja Tokyo telah ditubuhkan. Menjelang 1910, beberapa buah universiti diraja lain telah ditubuhkan di Sapporo, Sendai, Kyoto dan Fukuoka. Selain sistem pelajaran negera, sekolah-sekolah, maktab-maktab dan unievrsiti-universiti swasta juga telah ditubuhkan. Dua univeristi persendirian yang terkemuka iaitu Universiti Keio ( diasaskan oleh Fukuzawa Yukichi dalam tahun 1858 ) dan Waseda (diasaskan oleh Okoma dalam tahun 1882 )